İki harfli anlami olan Türkçe kelimeler:

 İki harfli anlami olan Türkçe kelimeler:

- **ab**: Su, hayat kaynağı (eski veya edebi kullanımda).

- **aç**: Karnı tok olmayan, yiyecek ihtiyacı olan; bir şeyi açmak eylemi.

- **ad**: İsim, birinin veya bir şeyin adı.

- **af**: Bağışlama, suçun cezasından vazgeçme.

- **ağ**: Örgü, balık tutmak için kullanılan araç; ağaç (ağ anlamında nadir).

- **ah**: İç çekme, üzüntü veya hayret ifadesi.

- **ak**: Beyaz, temiz; suyun akışı.

- **al**: Kırmızı renk; bir şeyi almak eylemi.

- **am**: Kadın cinsel organı (argo veya tıbbi); eski dilde amaç.

- **an**: Belirli bir zaman dilimi, moment; hatırlama.

- **ar**: Utanç, haya; argon elementinin simgesi.

- **as**: Birinci sınıf, en iyisi; kâğıt oyununda bir.

- **aş**: Yemek, besin; aşmak fiilinin kökü.

- **at**: Binek hayvanı; atma eylemi.

- **av**: Yabani hayvanları yakalama, avlanma.

- **ay**: Gökyüzündeki ay; ay parçası gibi güzel (mecaz).

- **az**: Miktarı eksik, sınırlı.

- **be**: Bebeklere sesleniş; alfabede “b” harfi.

- **bu**: İşaret zamiri, yakın olanı gösterir.

- **ce**: Alfabede “c” harfi; “-ce” eki (göre anlamı katar).

- **çe**: Çeşit, tür (nadir); Çeçen dili kısaltması.

- **de**: “-de” bağlacı, anlatımı güçlendirir; bulunma eki.

- **do**: Müzikte notanın adı (do majör).

- **dü**: Düz, düzenli; eski dilde iki.

- **eh**: Hafif bir onay veya umursamazlık ifadesi.

- **ek**: Bir şeye ilave edilen; tarımda tohum.

- **el**: İnsan kolu, el organı; başkası (yabancı).

- **em**: Emme eylemi; amca (halk ağzında).

- **en**: Bir şeyin genişliği; en çok, en fazla.

- **er**: Erkek, asker; erken (er anlamında).

- **es**: Müzikte bir nota; esinti, hafif rüzgâr.

- **eş**: Birbirine denk olan; hayat arkadaşı.

- **et**: Hayvanın yenen kısmı; etki (etmek fiilinden).

- **ev**: Barınak, mesken, yuva.

- **ey**: Hitap ünlemi, “ey ahali” gibi.

- **fa**: Müzikte nota; faks makinesi (kısaltma).

- **fe**: Alfabede “f” harfi; demir elementinin simgesi (Fe).

- **ge**: Geri (argo, “ge ge” şeklinde); gece (halk ağzında).

- **ha**: Şaşkınlık, onay veya alay ünlemi.

- **he**: Onay veya dikkat çekme ünlemi; hece (halk ağzında).

- **hu**: Tanrı’yı anma ünlemi; gizemli ses.

- **iç**: Bir şeyin içi; içmek eylemi.

- **iğ**: İğne (halk ağzında); iğrenç (argo).

- **il**: Şehir, vilayet; ülke.

- **im**: İşaret, ima (eski dilde).

- **in**: Hayvan barınağı; inmek fiilinin kökü.

- **ip**: Bağlamak için kullanılan ince nesne.

- **is**: Duman, kurum; istenmeyen koku.

- **iş**: Yapılan faaliyet, meslek; görev.

- **it**: Köpek; aşağılama ifadesi (argo).

- **iz**: Bir şeyin ardından kalan belirti; yol.

- **ıh**: Hafif bir in, rahatsızlık ifadesi.

- **ır**: Uzaklık, ayrılık (eski dilde).

- **ıs**: Isı, sıcaklık (halk ağzında).

- **je**: Jeoloji veya jet kelimesinin kısaltması.

- **ke**: Keçi (halk ağzında); kene (nadir).

- **ki**: Bağlaç, cümleleri bağlar; işaret zamiri.

- **la**: Müzikte nota; “-la” eki (ile anlamı katar).

- **le**: “-le” eki, birlikte anlamı katar.

- **me**: Böğürme sesi; “-me” olumsuzluk eki.

- **mi**: Soru eki; müzikte nota.

- **mö**: Monsieur (Bay, Fransızcadan); moda (argo).

- **ne**: Soru zamiri, “ne yapıyorsun?”; belirsizlik.

- **nü**: Çıplak insan resmi, nü tablo.

- **od**: Ateş, alev (eski dilde); öd (nadir).

- **of**: Sıkıntı, bunalım ünlemi.

- **oh**: Rahatlama, keyif ünlemi.

- **ok**: Yaydan atılan sivri nesne; okuma eylemi.

- **ol**: Olma, var olma; “ol!” emri.

- **om**: Elektrikte direnç birimi (ohm); omuz (nadir).

- **on**: Sayı olarak 10; onaylama (onay).

- **ot**: Bitki, genellikle yabani; esrar (argo).

- **oy**: Oyun; halk dansı; seçimde kullanılan işaret.

- **öç**: İntikam, kin gütme.

- **öd**: Safra, cesaret (mecaz); ödünç (nadir).

- **öf**: Sıkıntı, sinir ünlemi.

- **ön**: Bir şeyin baş tarafı; önce.

- **öz**: Bir şeyin aslı, çekirdeği; kendi.

- **ök**: Öküz (halk ağzında); ökse (nadir).

- **pa**: Paşa; alaycı hitap (pa pa).

- **pe**: Alfabede “p” harfi; peş (halk ağzında).

- **pH**: Kimyada asit-baz oranı.

- **ra**: Radyum elementinin simgesi; rahat (nadir).

- **re**: Müzikte nota; reis (eski dilde).

- **se**: Hissetme, duyma (eski dilde); sevmek fiili.

- **si**: Müzikte nota; silikon elementinin simgesi.

- **su**: İçilen, kullanılan sıvı; güzellik (mecaz).

- **sü**: Süt (halk ağzında); sürme eylemi.

- **şe**: Şey, nesne (halk ağzında).

- **şu**: İşaret zamiri, biraz uzaktaki şeyi gösterir.

- **ta**: Tahta (halk ağzında); kadar (ta ki).

- **te**: Alfabede “t” harfi; tepe (nadir).

- **ti**: Müzikte nota; tipi, kar fırtınası (argo).

- **tu**: Tükürme sesi; tuş (nadir).

- **uç**: Bir şeyin sonu; uçma eylemi.

- **uf**: Küçük, minik; bunalım ünlemi.

- **un**: Öğütülmüş tahıl; unvan (nadir).

- **ur**: Şiş, tümör; iple bağlama (eski dilde).

- **us**: Akıl, bilinç; usanç (eski dilde).

- **ut**: Utanma, mahcubiyet; ut (müzik aleti).

- **uy**: Uyma, itaat; uyku (nadir).

- **uz**: Uzun; uzay (nadir).

- **üç**: Sayı olarak 3.

- **üf**: Üfleme sesi; bıkkınlık ünlemi.

- **ün**: Ses, şöhret (eski dilde).

- **üs**: Bir şeyin üst kısmı; matematikte üs.

- **ve**: Bağlaç, “ve” anlamında.

- **ya**: Ünlem, hitap veya dikkat çekme; yoksa.

- **ye**: Yemek fiilinin kökü; “-ye” eki (yönelme).

- **yo**: Yoğurt (halk ağzında); yok (nadir).

- **ze**: Zehir; alfabede “z” harfi.